شیوه ی زندگی ساکنین روستای بنار آب شیرین 2
بخش اول قسمت دوم
هرس مخی (heras moxi ): تیر چوبی سقف خانه که از تنه درخت نخل می باشد.
لیتک (litak) : شاخه بدون برگ درخت نخل که سر و ته آن قطع شود، برای لیتک شاخه ها به ویژه شاخه های قسمت های بالاتر نخل را که انحنای کمتری دارند قطع کرده و پس از جدا نمودن سروته و همچنین برگهای سبزشان آنها را در آب می اندازند تا نرم شده و راست کردن آنها میسر گردد. از لیتک در حصار سازی های مختلف استفاده می شود.
خس (xas): حصاری است که از شاخه های بدون برگ نخل (لیتک) ساخته می شود این نوع حصار مورد استفاده فراوان دارد. از جمله ساختن آغل [«خس حیوونی xes-e heyvuni »و« خس خرمی xes-e xormoy »(حصاری که به هنگام گرفتن دوشاب (شیره ی خرما) اطراف خرما می کشند تا از صدمات احتمالی محفوظ بماند.) همچنین درب آغل و درب خانه های فقیرانه که به آن «درخس darxas» و «درخونه darxune »می گویند.]
طرز تهیه: شاخه های لخت نخل را در آب خیسانده تا راست کردن آن میسر گردد. سپس آنها را به طور عمودی کنار هم نهاده و در سه ردیف با طناب به هم می بندند و سر طناب ها را به ستون های چوبی که قبلاً در زمین نصب کردند محکم می کنند یا برای استحکام بیشتر به جای طناب، لیتک های دیگری را به طور افقی یا مورب به آنها متصل می کنند، در صورت لزوم با سقفی از حصیر و شاخ و برگ نخل می پوشانند.
لیف (lif) : بخش مشبکی است در تنه درخت نخل که همراه با رویش هر شاخه می روید و در آغاز شیری و سپس قهوه ای رنگ می گردد. از آن طناب و نظایر آن می بافند، «بند لیفی band-e lifi» طنابی است که از لیف می بافند.
بند پیشی (band-e piši): طناب بافته شده از برگ نخل (برگ نخل را پس از خیساندن در آب با وسیله ای به نام «دکو، dokku» می کوبند و سپس با برگ های کوبیده شده طناب می بافند. دکو نیز ابزاری است شبیه گوشتکوب که با آن برگ و پنگ نخل را برای تهیه طناب می کوبند. قبل از اینکه طناب های پلاستیکی رواج پیدا کنند تمامی طناب های مورد استفاده از «پیش» یا «لیف» تهیه می شدند از جمله بند لیفی برای «کرز، karz» مورد استفاده قرار می گرفت. «کرز»، بخشی از وسیله ای به نام «پروند، parvand» می باشد که برای بالا رفتن از درخت نخل استفاده می شود.
لوکه (lowke) : تخت مانند بزرگی است با پایه های بلند که روی آن را با «سجم ،sejam» می پوشانند، از لوکه در مزرعه و در خانه ها استفاده می کنند .
